تصویر مثالی درخت از کهن روزگاران، آینه انسان و خواسته ها و باورهای او بوده است. این تصویر زاییده جهانی مملو از رمز و راز بوده و از بستر اساطیر با مفاهیمی بدیع، موجودیت و تولد یافته است. درخت، موجودی پای در خاک و سر در آسمان، که همواره «رکن کیهان» خوانده شده است، در عین بی تحرکی، نماد دگردیسی و تکامل دائم است. درختان طی ریتمی از پیش تعیین شده، می رویند، می میرند و باز می رویند. این مظهر مقدس طبیعت، در جای جای جهان رمز ها و تصاویر، باورهای تمثیلی بسیار زیادی خلق کرده است، در جایی «تقدس» آن مورد توجه قرار گرفته که عبادت می شود، در جایی دیگر «نگاهبانی شفادهنده» است و در جایی دیگر «گاهشمار» خوانده شده است که با تغییرات خود، گردش روزگار را دلالت می کند.
امروزه گویی اسطوره ها تکرار می شود و ناپاکی ها وگونه های مختلف گازهای مهلک محیط زیست به منزله اشرار و اضداد, جان درختان را هدف طلسم خود قرار داده اند و این نوبه, ما آدمیان هستیم که باید موجوداتی که روزگاری نگهبانان شفادهنده آدمیان قلمداد می شدند را در برابر تهدیدات محیطی, حفظ و نگهداری کنیم. این ستون بی انتها, ریشه هایش در زمین و دستانش رو به آسمان , آب و زندگی را می خواند.