در نمایش حال حاضر بر آن بودیم تا آثاری را خلق کنیم که نگرش شخص هنرمند را نسبت به انسان به تصویر بکشد. حال آن که این تلاش‌ها و مکاشفه‌های غیربازنمایانه در نتیجه‌ی تجارب شخصی هر فرد به منظور بررسی روابط انسان با فضای پیرامون و درگیری او با هویت درونی خودش شکل گرفتند. در ساختار بصری آثار، فضایی نامتجانس با دنیای پیرامون را مشاهده می‌کنیم. اما در کلیت و محتوا همه بر یک محور استوار هستند؛ هرچند شیوه‌ی بیان واحدی ندارند. در این مسیر هر یک از ما به نوبه‌ی خود و فضای فکری منحصر به فرد خود، که گاها برگرفته از رویدادهای عینی، عکس‌های آرشیو شده، خاطرات گذشته و حتی تصاویر ذهنی هستند، درتلاش برای ثبت لحظه‌هایی از دیگران و خودمان بودیم که در برهه‌ای از زمان به پایان رسیدند که برای ادامه‌ی حیاتشان، خود را ملزم به تصویر درآوردن آنها دانستیم.