فاطمه حسنی
متولد 1372
من فاطمه هستم
می اندیشم…
به بودن و حضور داشتن
مرگ با من و در کنار من زندگی می کند
هر لحظه که نفس می کشم و روزهایی که به گذشته ام اضافه می شوند و آینده ای مبهم که شاید در انتظارم است.
نیستی و دیگر نبودن, دیگر حضور نداشتن گویی دیگر سایه ای نداری در زمین.
من نقاشی را در دوران اضطراب دورانی که فکر مرگ و نابودی لحظه ای مرا رها نمیکرد شروع کردم.گویی می خواستم که با کشیدن چهره آدمها آرامش از دست رفته ام را در چشمانشان باز یابم.
من نقاشی می کنم برای اینکه هستی ام را به خودم ثابت کنم
اکنون مرگ برایم چهره دیگری دارد
مثل یک دوست خیالی همیشه در کنارم است, حضور و زندگی ام را یاد آور می شود.
مجموعه آثار