یادداشتی بر دومین نمایشگاه انفرادی آربی کشیشیان «شکوه تکرار» در گالری شیدایی به قلم شیدا عزیزی

به زعم سورن کیرکگور،«تکرار» خاطره وارونه است ، یادآوری یک حرکت در جهات مختلف است ،چرا که چیزی که یادآوری می شود، تکرار می شود. امر تکرار شونده فرصت بازآفرینی دارد، تجربه دوباره و رو به جلو در آن تجلی می کند و از دل حقیقت، حقیقتی نو می زاید. تکرار،حرکتی رو به جلوست، تولید چیزی نو و نه بازتولید چیزی قدیمی. از این لحاظ تکرار تذکاری معکوس تلقی میشود که فقط یکی از وجه های تولید یا ظهور امر نو نیست: امر نو فقط و فقط از طریق تکرار پدیدار می شود.
آربی کشیشیان هنرمند نقاش معاصر در جدیدترین مجموعه آثار نقاشی خود که در روزهای پایانی اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ برای بار دوم در گالری شیدایی به نمایش در آمده اند دغدغه مند امر «تکرار» است. او معتقد است در هر تکرار یک لایه از او کنده می شود و روی بوم قرار می گیرد و سپس لایه جدید دیگری آماده استخراج می شود و در این چرخه او با «خود» دیگری از هنرمند دوباره و دوباره مواجه و آشنا می شود و خلق آثار او زاییده همین مواجهه و آشنایی است.
در قالب کلی، او همواره به بازنمایی سه موضوع معین در آثار خود پرداخته است : گلدان ها، پرتره ها و انسان های پشت میز. وی طبیعتاً به تکرار این سه مجموعه در آثارش صمیمانه و با قاطعیت تمام، وفادار است.
پرداختن به فضای اکسپرسیو در کنار فانتزی رنگارنگ ، ضرب قلم های قوی و لکه های غلیظ رنگ های درخشانی که در تک تک بوم های او اعلام حضور می کنند ،از کیفیات منحصر بفرد آثار او هستند. منش هنری ساده و بی تکلف او در انتخاب رنگ ها و اشیا و چیدمان آنها -چه در کنار هم و چه روی میز -حس شادابی و هیجان بصری قابل ملاحظه ای را در بیننده بر می انگیزند. گویی مخاطب با دیدن این آثار هوس انگیز، دروناً به وجد آمده و نوازش بصری دریافت می کند. کیفیاتی همچون سادگی و خودبودگی نه تنها از مشخصه های بارز آثار کشیشیان محسوب می شوند، بلکه در حقیقت این شیوه گزینی، امضای هنرمند است. او کاملاً آگاهانه دست به خلق آثاری «سهلِ ممتنع» و یا «ساده ناممکن»می زند.به بیان دیگر، پشت تک تک دریچه های رنگین بوم هایش به بیان امری وسیعتر از آنچه می بینیم می پردازد.
در مجموعه گلدان ها شاهد آثاری کوچک و رنگارنگ هستیم که در هر کدام سه یا چهار گلدان با گیاهان رنگارنگ و یا سبز- گلدار و یا بدون گل- خود نمایی می کنند. گویی این چند گلدان برای گرفتن عکس جلوی دوربین عکاسی به صف شده اند ، ژست گرفته و آماده عکس گرفتن هستند. در هر کادر، این گیاهان و گلدانها با ایجاد اندکی تغییر در زاویه قرار گیری خود انگار برای عکس بعدی آماده می شوند.
این مجموعه ولی روایتی خاطره آلود از تجربه زیست هنرمند است و ردپاهای خاطرات دوران کودکی او در آن باز زنده سازی شده اند . آربی کشیشیان زاده کاشانه ایست که در آن پرورش گل و گیاه خاصه گیاهانی بزرگ و مقاوم، رسمی دوست داشتنی بوده است. طبیعتاً خالق این آثار با توجه به پیشینه خانوادگی اش نگاهی عمیق و منحصر به فرد به گیاهان به عنوان موجوداتی زنده که نیاز به توجه – نه فقط آب و نور و کود- دارد. در واقع او با تکرار خلق آثار مجموعه گلدان ها نه تنها به حفظ روایات ذهن تاریخی اش می پردازد بلکه سعی دارد بیننده را به درک روابط بین انسان و گیاه و اهمیت آن سوق دهد. او معتقد است این ، نوع نگاه و نحوه توجه ما به گیاهان است که موجب شکل گیری مدار انرژی مشترک بین ما و آنها شده و این تعامل می تواند تاثیرات متقابل و موثری را در پی داشته باشد.
در مجموعه بعدی -انسان های پشت میز- کشیشیان نشستن پشت میزرا برگزاری نوعی جشن تلقی می کند .جشنی کوچک و شیرین که مابین انجام دو کار برای خودمان برگزار می کنیم. این جشن لذت مکث و آسایش را حتی برای لحظاتی شاید کوتاه یدک می کشد.وسایل روی میز که در عین بازنمایی اکپرسیو و با استفاده از چند تکه حجم رنگی به تصویر کشیده می شوند ،دارای چنان ظرافت و خودبیان گری هستند که هر بیننده را سر شوق می آورد. انسانهای پشت میز ها،زنانی هستند که موهای خود را آراسته اند و زیور آلات بر دست و گردن دارند ،به سان بانوانی که برای شرکت در یک مهمانی فاخر آماده شده اند. در این میان معمولا در سمت راست ، چپ و یا در هر دو سو گلدان هایی رنگین حامل چند شاخه گل همانند بادی گارد های (محافظان) این بانوان شیکپوش رخ می نمایانند. این انسانها ، پشت میزی پوشیده شده با وسایل روزمره شان نشسته اند تا در ایستگاهی بین دو مسیر، لختی بیاسایند. هر کدام آز آنها یقیناً با تک تک اشیاء هرچند پیش پا افتاده روی میز ،دچار ارتباطی معنادار هستند.
و اما پرتره های کشیشیان ثمره ذهن جستجوگر این هنرمند است که به دنبال کشف و انعکاس عصاره خالص و ناب دریافت درونی او از امر بیرونی با چاشنی درک عینی او از زندگی می باشد. وی بازنمایی عین به عین پرتره انسانی را صرفاً وظیفه دوربین عکاسی می داند و در تولید پرتره های بیان گرای خود، ترکیبی از احساسات ، درونیات ، بافت ، حجم رنگ و نور را به کار می بندد. در این آثار که یا به بزرگی ۱۳۰ در ۱۳۰ سانتیمتر و یا به کوچکی ۳۰ در ۳۰ سانتیمتر خلق می شوند، مخاطب در نگاه نخست، درگیر پیچیدگی و در هم تنیدگی رنگ و بافت می شود که در مجموع، به کلیت و وحدتی یکپارچه فرا می خوانند. پرتره هایی که هیجان ، غلیان و در هم آمیختگی احساسات گوناگون را پس از عبور از فیلتر شخصی خالق اثر ، به نمایش گذاشته اند.
آربی کشیشیان هنرمند معاصرایرانی-ارمنی متولد ۱۳۶۵ دانش آموخته رشته نقاشی از آکادمی هنرهای زیبای یروان ارمنستان و رشته نقاشی از دانشگاه آزاد اسلامی ایران می باشد که از سال ۱۳۸۹ به صورت حرفه ای فعالیت هنری خود را آغاز کرده است . وی چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی در رزومه خود دارد. همچنین تعدادی از آثار او در میان آثار کلکسیون های بسیار حايز اهمیتی در داخل و خارج کشور قرار دارند.

شیدا عزیزی
بهار ۱۴۰۴